DJ Ezechiël

Een van mijn beschermengelen Ezechiël is mijn DJ. Ik ben erg gevoelig voor muziek, het kan mij kracht geven, spiritueel voeden, vrolijk maken, troosten. En Ezechiël heeft daar de perfecte timing om precies de juiste muziek te draaien. Vooral muziek om mij power te geven, om mij bij het lopen net dat stapje extra te laten doen of om mij de kracht te geven. Soms juist muziek om mijn ziel vrolijk te maken of om mijn trilling te   verhogen. De engelen communiceren heel vaak door middel van muziek, bij mij althans. Het is bij mij een belangrijk communicatiekanaal, met name een voedend kanaal. Zo zijn er verschillende kanalen waardoor de andere wereld met ons communiceren. Het is niet zo dat engelen maar op 1 manier aan ons boodschappen doorgeven. Alles wordt aangepast op hoe jij als persoon bent. Als je niks hebt met muziek zullen engelen natuurlijk niet met je communiceren d.m.v. muziek, maar in een vorm die past bij jou.

Er is geen verkeerde manier, er is geen goede manier, er is alleen maar jou manier.

Het was lang geleden dat ik heb gelopen. Ik keek er echt naar uit, heb het contact enorm gemist.

'Mama, je huis is verkocht' terwijl ik dat zei liepen de tranen over mijn wangen.

'Waarom huil je meisje?'

'Mama we hebben je leven hier uitgegumd'

'Dat is ook de bedoeling, dat is goed. Til jezelf nu toch eens boven je aardse ego uit! Stijg toch naar je hogere zelf.’ 

Beetje verongelijkt zei ik: Dacht dat het juist zo goed ging met mij.

'Dat gaat het ook' zei Mama.

'Ben je maar alleen? Veranderde ik het onderwerp 'Zijn Papa en Opa er niet?'  'Je trillingsniveau is te laag om ze te voelen.'

'Je zei dat het zo goed ging toch?' Mama liet zich niet om de tuin leiden.

'Heeft u nog een boodschap voor mij?' vroeg ik

'Ja, stijg uit boven je aardse ik en loop zoveel als mogelijk. Verhoog je trilling.'

Trillingen

De verkoop van Mama's huis deed mij ontzettend veel pijn. Het huis waar ik zoveel mooie en dierbare herinneringen had liggen. En zoals ik al tegen Mama zei, langzaam maar zeker werd haar leven uitgegumd.

Dat voelde verkeerd, voelde alsof zij nooit had bestaan. Mama dacht daar heel anders over, zij kon dat zien vanuit het grote geheel. Dat kon ik soms bij momentjes wel even maar de meeste tijd voelde het alsof er een mes in mijn hart werd rondgedraaid. Ik wist wel dat het te maken had met mijn trilling, Mama wees mij er regelmatig op. En lopen was voor mij een manier om mijn trilling te verhogen. Er zijn verschillende manieren om je trilling te verhogen, ook dit is weer verschillend per persoon. Hoewel er een paar universele methoden zijn. Zo kun je heel bewust oefeningen doen die je trilling helpen verhogen. Mediteren, in welke vorm dan ook, is een manier om je trilling te verhogen en het lijntje met de andere wereld open te houden.

En voor mij is dat bijvoorbeeld ook lopen. Mensen die mij kennen weten dat ik allesbehalve sportief ben, maar hierdoor stimuleert de andere wereld mij om toch te bewegen. Er kan een intens verlangen bij mij zijn om die verbinding te voelen met de andere wereld en het universum die ik voel als ik loop. Om eraan herinnerd te worden wat de essentie van dit leven is. Om te voelen dat ik meer ben dan dit lichaam en mijn aardse bestaan. En iedere keer dank ik de engelen en anderen van de andere wereld dat zij er zijn en voor hun steun, aandacht en liefde. Dank ik ze voor het feit dat ik met ze kan communiceren.

Trots op jou

Omdat ik gisteren beetje een 'standje' had gekregen van Mama was ik vandaag minder gretig naar contact. Ik voelde een soort nederigheid.

Zoals altijd zag ik op mijn terug route het teken van de engelen dat ze er 'zijn'. Het ochtendgloren, en ik voelde mij dankbaar. Deze keer vroeg ik niks, voelde Lieve engel links en Ezechiël rechts van mij.

Toen voelde ik dat Papa er was, als een liefdevolle deken om mij heen. Ik vroeg niks, voelde alleen maar. Toen zei hij 'Ik ben heel erg trots op jou!' Er golfde een emotie door mij heen van blijdschap, tranen sprongen in mijn ogen. Dat Papa dit zei betekende zoveel, in zijn aardse leven had hij zich meestal geschaamd voor mij. Het enige wat ik zei was 'dank u wel, dank u wel' Zijn schaamte voor mij heeft diepe littekens achtergelaten. Een intens blij en dankbaar gevoel gaf het mij dat hij dit nu zei.

Niets dan goeds over de doden vind ik een opmerking waar ik jeuk van krijg. Papa verliet deze wereld terwijl er nog heel wat issues open stonden. Er was bij mij naast het gemis ook nog boosheid. Iets uitpraten of ruzie maken met een dode is niet mogelijk. Het ‘oplossen’ van deze issues heeft vele jaren geduurd. Stukje bij beetje kwam alles aan de orde. Toch is het contact met Papa niet hetzelfde als wat ik met Mama heb. In het aardse leven heb ik met Papa geen goede band gehad terwijl ik met mijn moeder toen ik ouder werd een liefdevolle band kreeg. Vanuit de andere wereld staat mijn moeder ook dichter bij mij dan mijn vader. Dat heeft te maken met onze aardse band, maar ook omdat Papa al veel langer in de andere wereld is en zijn trilling veel hoger is dan zielen die recent over zijn gegaan. Hoe goed je contact kunt maken met zielen uit de andere wereld heeft dus alles te maken met je eigen trilling. Zo zoeken met name zielen die pas overgegaan zijn mij regelmatig op, deze zielen zijn makkelijk te voelen omdat hun trilling toegankelijker is voor ons op aarde. Het is eigenlijk nog niet zo vaak voorgekomen dat ik het contact zocht, tot nu toe waren het meestal de zielen die net overgegaan waren die mij opzochten. 

De opa van Farah

Toen ik naar buiten stapte werd ik helemaal blij van het aangename weer. De horizon was zo prachtig, door middel van de mooie luchten laten de engelen mij weten dat ze er zijn. Ik dankte de engelen voor hun aanwezigheid. Ik voelde Mama, Papa en Opa, Mama dichterbij dan Papa en Opa. Bedacht mij dat ik ze niet ‘zie’ maar wel heel duidelijk voel waar om mij heen zij zich bevinden. Vanmorgen was Mama bijvoorbeeld links van mij, en Papa en Opa ook links maar verder weg en iets hoger.

‘Mama, bent u er?’ Hoewel ik haar voelde hoorde ik niets. Ik herhaalde mijn vraag en voegde eraan toe ‘ik wil zo graag iets van u horen, dat u tegen mij praat.’ ‘Dat doe ik toch meiske’ En dat klopte wel want zij moedigde mij aan om flink door te stappen om mijn conditie weer op peil te brengen en herinnerde mij eraan dat ik aan mijn trilling moest denken. ‘Ja dat weet ik maar ik wil zo graag een gesprekje’ Het bleef stil en ik realiseerde mij dat de andere wereld niet op afroep werkt. Ik zou dus nooit zoals andere mediums mensen kunnen helpen omdat ik niet zomaar iemand op kan roepen bedacht ik mij.

Ik liep de straat weer ik en ineens moest ik denken aan Farah, aan de ‘zware’ energie bij haar benen. Wat heeft haar Opa daar mee te maken? Haar Opa, hoe kom ik daar ineens op? Toen ik weer thuis was bleef het maar door mijn hoofd spoken. Wat heeft Farah’s Opa te maken met de energie die ik zag bij Farah? Mijn eerste ingeving is om direct Farah hierover te appen, maar iets houdt mij tegen.

Humor

Het lopen was zwaar vanmorgen, goed te merken dat ik mij wat minder fit voelde. Natuurlijk waren de engelen er en Mama ook. Ik kreeg een lesje doorzetten, zij spoorde mij aan om mijn tempo hoog te houden. En wees mij erop dat zij, ondanks dat het meer schuifelen dan lopen was, zo lang mogelijk haar rondje ging lopen toen zij nog op aarde was.

Lieve Engel en Ezechiël lopen altijd naast mij, Lieve Engel altijd links en Ezechiël rechts. Lieve Engel maakt soms grapjes, als ik helemaal links loop zegt zij 'He ik heb geen plek, ik loop helemaal in het gras' Hij maakt vaak grapjes, Ezechiël is serieuzer, die helpt mij dan weer om het looptempo vast te houden.

Het contact met de andere wereld is soms heel praktisch, dan gaat het gewoon over aardse of alledaagse dingen. Zoals Mama geen gelegenheid voorbij zal laten gaan om mij te stimuleren om te lopen. Soms bijna irritant, maar in mijn hart weet ik dat het heel belangrijk is.

Engelen hebben humor, ze maken grapjes en kunnen mij aan het lachen maken. Lieve Engel houdt heel veel van lachen. Zij houdt van de lichtheid die humor meebrengt. Ezechiël is serieuzer maar dat betekent niet dat hij geen humor heeft, zijn humor gaat dieper. Bij zijn humor moet ik meestal even nadenken voordat ik het begrijp. Of hij draait een liedje waarmee hij mij aan het lachen maakt.

Humor is een belangrijk onderdeel van het leven. Het verlicht moeilijke momenten en geeft luchtigheid aan soms zware onderwerpen. Humor is als zonneschijn in je leven, helpt je te relativeren. Het helpt je ook om jezelf niet altijd zo bloedserieus te nemen.

Geen antwoord

Het was weer best pittig, ik had spierpijn van gisteren. Zoals ik altijd doe als ik terugloop, begroette ik de engelen en bedankte dat ze er weer waren. Voor mij is dat het licht aan de hemel waar de zon gaat opkomen. Ineens voelde ik een ontzettend liefdevol gevoel over mij heenkomen. Herkende het niet, is het Papa? Of Opa? Nee, die waren het niet. Mama, wie is dit? Maar kreeg geen antwoord. Is het 1 van mijn kindjes? Het laatste kindje misschien? Ik weet niet wie het was. Mama spoorde mij aan om er flink de pas in te houden. 'Ik doe toch mijn best, lijkt wel of je vindt dat ik mijn best niet doe' zei ik flink geïrriteerd. 'je aardse moeder zou zoiets kunnen vinden, maar ik ben je hemelse moeder en die denk niet op de aardse manier' 'Mama is het erg dat ik het opschrijf en soms tijdens het lopen al zinnen formuleer?' "Nee, dat is helemaal goed zolang je maar geen dingen zelf gaat verzinnen.'

Het warme liefdevolle gevoel was er nog, en ik liep nog steeds te peinzen wie dat kon zijn. Op een dag zal ik het weten, maar nu nog niet.

Wees Liefde,

geef Liefde,

straal Liefde uit.

Als je communiceert met de andere wereld dan is het goed om je zelf regelmatig af te vragen of je niet zelf dingen gaat verzinnen. Dat kan altijd op de loer liggen en is ook helemaal niet raar.

Het houdt je nederig, met beide benen op de grond. Je bent geen genie omdat je kunt communiceren met de andere wereld. En het is goed om af en toe te twijfelen of je boodschappen wel echt van de engelen zijn. Ik heb vast wel eens een gesprekje met mijzelf gehad terwijl ik ervan overtuigd was dat ik met de andere wereld in gesprek was.

Nu twijfel ik regelmatig aan alles, soms denk ik ineens ‘jeetje, je lijkt wel psychotisch’ en moet ik beetje lachen om de hele situatie. Het voorkomt dat ik naast mijn schoenen ga lopen of mijzelf te serieus ga nemen. En weer komt hier de helende werking van humor kijken, het is zuiverend om af en toe om jezelf te lachen.

Vandaag las ik ergens een vraag; wat is je doel op aarde. Die vraag heb ik al talloze malen gesteld. En altijd hetzelfde antwoord; Wees Liefde, geef Liefde, straal Liefde uit. Klinkt simpel, maar is ongelooflijk moeilijk. Ik vind het ook geen leuk antwoord, zou iets interessanter willen horen. Een soort roeping of iets dergelijks. Natuurlijk kreeg ik ook vanmorgen hetzelfde antwoord.  Ik vroeg aan Mama 'wat bedoelen ze nou precies?' 'Heb jezelf lief zoals je je naasten liefhebt, dan zul je een stap verder komen.' Die zin staat andersom in de bijbel. Heb je naasten lief gelijk uzelve. Ik liet het antwoord op mij inwerken. 'Mama, wie was dat eergisteren?'

'Als de tijd rijp is zul je het weten' antwoordde Mama. Hij is er weer, ik voelde alsof iemand tegen mijn rug 'duwde' heel warm en liefdevol.

Ik kreeg kippenvel en vroeg in mijzelf 'heb ik het niet gewoon warm?' Ineens gaf de ‘onbekende’ antwoord. 'Ja, ook.'

Ik liep mijn straat weer in en het liedje op mijn speellijst stopte. 'Zetten jullie nu maar een liedje op' Prompt begon Life is Life van Opus het power-liedje van Ezechiël. Grinnikend liep ik het laatste stukje.

'Wees liefde' hoe dan?

Wees liefde, geef liefde en straal liefde uit. Mijn opdracht hier op aarde. Bij een zielendoel denk ik nog steeds aan iets ‘groter en meeslepender’ Zoals je op sommige sites op internet leest, mensen die leertrajecten aanbieden bijvoorbeeld. Mensen die precies weten welk pad zij moeten lopen. Mijn zielendoel vind ik zo vaag.

‘Wees liefde’ hoe dan? Hoe ziet dat er dan uit in de praktijk? Na al die tijd weet ik nog steeds niet hoe ik dat moet doen. Ik kan wel heel veel momenten bedenken dat ik niet bepaald liefde ben. In mijn hoofd oordeel en veroordeel ik er soms op los. Zodra ik in een auto stap ben ik allesbehalve liefde. Dan mompel ik de meest onaardige dingen over mijn medeweggebruikers.

Ondanks alles oefen ik wel om liefde te zijn, ook al begrijp ik de zielsopdracht niet helemaal. Misschien is het wel een levenslange oefening en geen staat van zijn.

Liefhebben

Wat ook een levenslange oefening zal blijven is jezelf liefhebben. Waar ik moeite mee heb is de stelling dat je pas van een ander kunt houden als je van jezelf houdt. Dat trekt de oprechtheid van liefde in twijfel van ontzettend veel mensen. Ik heb oprecht en heel intens gehouden van dierbaren, maar die stelling beweerd dat die liefde niet echt was. Omdat ik perioden kende dat ik niets, helemaal niets kon bedenken waarom die ander van mij zou houden. De engelen zeggen dat je de liefde voor die ander als voorbeeld mag stellen, hou van jezelf zoals je van een ander houdt. Als je niet van jezelf houdt en men zegt: Als je niet van jezelf houdt kun je ook niet van een ander houden, dan wordt alles onderuitgehaald. Als zelfs je liefde voor een ander deugt niet, niet iets om zelfvertrouwen van te krijgen.

Jezelf liefhebben

Wie bepaald wanneer iemand wel of niet lief zou kunnen hebben? Wie bepaald of liefde pas kan als je jezelf liefhebt? Jezelf liefhebben is geen constante factor, is geen vaststaand gegeven. Jezelf liefhebben fluctueert van jezelf liefhebben naar jezelf minder/niet/beetje liefhebben en weer terug. En als er mensen zijn die altijd in de staat verkeren dat zij zichzelf op het hoogste niveau liefhebben is dat fantastisch. Mijn zelfliefde varieert van veel naar weinig. Het helpt mij om eerlijk naar mijzelf te kunnen kijken, het helpt mij om met beide benen op de grond te blijven, het helpt mij om nederig te blijven.

Maar ik verkondig dit niet als zijnde dat de standaard is, er is namelijk geen standaard. Daarom irriteer ik mij aan de stelling dat je pas van iemand anders kunt houden als je van jezelf houdt.